Kolumbia. Albo może C.o.l.o.m.b.i.a

       Teoretycznie każdy z członków Culcha Candela ma inne pochodzenie. Jest jednak kraj, który się powtarza.

Lafrotino (były członek grupy), Don Cali oraz Larsito mają korzenie kolumbijskie.

Z racji tego, że kolumbijski wkład w tym zespole jest spory, myślę, iż warto nieco przybliżyć pojęcie Kolumbii, nieco ją poznać.

       Kolumbia to państwo znajdujące się w północno-zachodniej części Ameryki Południowej. Ma dostęp do Morza Karaibskiego oraz do Oceanu Spokojnego, graniczy z Wenezuelą, Brazylią, Peru, Ekwadorem oraz Panamą.

Stolicą jest Bogota, która jednocześnie stanowi gospodarcze i kulturalne centrum państwa.

Językiem urzędowym jest hiszpański, walutą – peso.

Święto narodowe: 20 lipca – Rocznica proklamowania niepodległości (1810)

Flaga

      

Flaga Kolumbii, o proporcjach 2:3, używana jest od 26 listopada 1861r. Składa się z trzech poziomych pasów: żółtego, niebieskiego oraz czerwonego. Żółty ma szerokość równą wspólnej szerokości pozostałych pasów. Zaprojektowana została przez Francisco de Miranda.

Żółty kolor oddaje bogactwo kolumbijskiej ziemi, niebieski symbolizuje morza i oceany opływające terytorium Kolumbii, a czerwony upamiętnia krew przelaną w walkach o wyzwolenie Kolumbii spod hiszpańskiej dominacji.

Wzór ten stał się również podstawą flag Ekwadoru i Wenezueli.

Muzyka

       Myślę, że w tym miejscu warto jest o piosence Culcha Candeli „Colombia” - tutaj

A tak poza tym: tradycyjna muzyka kolumbijska jest zróżnicowana, uzależniona od regionu, w którym występuje, uzależniona od określonych elementów, które ją ukształtowały.

Na wybrzeżach dominują formy żywiołowe, bardzo rytmiczne, mające swe korzenie w muzyce afrykańskiej. W muzyce andyjskiej zaznaczają się silne wpływy hiszpańskie ze smyczkowym składem instrumentów. Na nizinach najpowszechniejsze są wokalne formy muzyczne.

Charakterystycznym tańcem jest salsa.

Tradycje i święta

       Kolumbijczycy są narodem lubiącym zabawy i święta.

Boże Narodzenie

W czasie Bożego Narodzenia w kącikach kolumbijskich pokoi rodziny budują żłóbki, które są prawdziwymi dziełami sztuki.

Dzień Matki

Obchodzony w drugą niedzielę maja jest bardzo popularnym świętem. Tego dnia absolutnie nie można przeoczyć. W telewizji już na kilka tygodni wcześniej nawołuje się do obchodów, centra handlowe oferują promocje, w restauracjach stoliki rezerwowane są na wiele dni wcześniej.

Halloween

Kolumbia przejęła tę tradycję od Stanów Zjednoczonych. W ostatni dzień października wszędzie pełno jest dyń, pajęczyn i koloru pomarańczowego, nie wypada zostać w domu, nie wypada nie przebrać się.

Sylwester

31 grudnia to dzień wyjątkowy. Koniecznie należy się przebrać, mocno umalować, zmienić osobowość i udać na jedną z licznych, organizowanych w całym mieście imprez. Możliwości jest całe mnóstwo. Od tradycyjnych dyskotek, dużych koncertów, eleganckich kolacji do sympatycznych spotkań w teatrach.

Kuchnia

       Z powodu dużej różnorodności kulturowej, kolumbijska sztuka kulinarna składa się z wpływów kuchni europejskiej, lokalnej tradycji i kuchni afrykańskiej.

Podstawą większości dań przygotowywanych przez Kolumbijczyków są ziemniaki, ryż i kukurydza. Kuchnię tę wyróżnia duża ilość kolorowych warzyw i roślin strączkowych. W domowych przepisach nie może zabraknąć świeżych pomidorów, cebuli, szczypiorku, fasoli, grochu czy soczewicy.

W Kolumbii niezwykle popularny jest grill. W całym kraju organizowane są festyny i święta grilla.

Oryginalną kuchnią może poszczycić się obszar zlokalizowany wzdłuż wybrzeża karaibskiego. Oprócz typowych mięs można tam skosztować takich rarytasów jak wątroba wieloryba, ryż kokosowy czy Suero, który jest czymś pomiędzy jogurtem, a kwaśną śmietaną.

W rejonie Bogoty popularnym daniem, jest zupa z kurczaka, z dodatkiem kukurydzy, ziemniaków, awokado i lokalnych ziół takich jak guascas. Tradycyjnymi dodatkami, które znajdują zastosowanie w większości potraw są kapary i śmietana.

Rys historyczny

(Wybaczcie, nie lubię historii.)

Zamieszkiwane od kilku tysięcy lat przez Indian tereny dzisiejszej Kolumbii, odkrył dla Europejczyków hiszpański żeglarz Alonso de Hojeda w 1499 roku i już w następnym stuleciu tereny te zostały podbite przez Hiszpanów.

Pierwsza połowa XVI wieku to podbój wnętrza kraju oraz walki między rywalizującymi hiszpańskimi zdobywcami. W celu ustabilizowania sytuacji ustanowiona została w 1550 r. przez króla Hiszpanii Królewska Audiencja Nowego Królestwa Granady. Początkowo była podporządkowana Peru. W 1717 r. została ustanowiona samodzielnym wicekrólestwem. Jego granice obejmowały dzisiejszą Kolumbię, Panamę, Wenezuelę i Ekwador.

Pod koniec XVIII w. niezadowolenie i rozczarowanie hiszpańskimi rządami, doprowadziły do protestów i rebelii, które z czasem przerodziły się w zorganizowaną walkę o uzyskanie niepodległości. W 1812 r. na czele walczących stanął Simon Bolivar. Decydująca bitwa rozegrała się 7 sierpnia 1819 r. Utworzone wówczas zostało nowe państwo - Wielka Kolumbia, w skład którego weszły obok Kolumbii Wenezuela i Ekwador. Państwo to rozpadło się jednak już w 1829 r. na trzy samodzielne kraje. Odzyskanie niepodległości nie było równoznaczne z nastaniem pokoju. Wiek XIX to okres licznych wojen domowych między ścierającymi się ugrupowaniami politycznymi. Najbardziej krwawym konfliktem była wojna tysiąca dni, zakończona w 1903 r. zwycięstwem konserwatystów. Nastąpiło wówczas także odłączenie się Panamy, stanowiącej dotąd jego integralną część.

Konflikt między liberałami i konserwatystami rozpoczął się na nowo w 1948 r. Krwawa wojna domowa trwała w latach 1948-1958 W celu jej zakończenia dokonano jedynego w dziejach Kolumbii przewrotu wojskowego. Dokonał go generał Gustav Rojas Pinillo. Wkrótce utworzono Front Narodowy, którego rządy trwały 1958–74. Była to koalicja opozycyjnych partii, z których na przemian miał być wybierany kolejny prezydent. Ponieważ jednak nie wprowadzono niezbędnych reform społecznych, a dwupartyjny system polityczny był niereprezentatywny, działalność oddziałów partyzanckich trwała nadal i mimo ofensyw armii rządowej przeciw komunistom ulegała nasileniu. Powstawały coraz to nowe grupy zbrojne.

Wewnętrzna sytuacja Kolumbii, przy wzrastającej działalności partyzanckiej i terrorystycznej, a malejącej wiarygodności rządu, jest niestabilna, a wszystko to niekorzystnie odbija się na jej gospodarce.

Obecnie głową państwa jest prezydent Juan Manuel Santos.

Rosia483

Tworząc ten wpis korzystałam z następujących źródeł:

tu, tu, tu, tu, tu, tu, tu, tu, tu.